Ε.Κ.Κ.Ε.

Εκφράζουμε τα πιο ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους οικείους του Αλέξη Πάρνη, ενός πραγματικού κομμουνιστή, μιας πολύτιμης προσωπικότητας στο χώρο της ποίησης και της λογοτεχνίας, που έφυγε από κοντά μας πλήρης ημερών. Μετά το πραξικόπημα των ρεβιζιονιστών στο 20^ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, που είχε ως αποτέλεσματην καθαίρεση του γ.γ. του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, διαγράφηκε από το ΚΚΕ και ο Αλέξης Πάρνης, που όμως παρέμεινε μέχρι τέλους πιστός στις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού, αλλά και στον ίδιο τον Ν. Ζαχαριάδη, με τον οποίο τον συνέδεε βαθιά και πολύχρονη φιλία.

Αποχαιρετάμε σήμερα τον σπουδαίο και ταλαντούχο Αλέξη Πάρνη, τον αλύγιστο αγωνιστή για τα δίκια των λαών, με το παρακάτω απόσπασμα από το ποίημά του Σε ένα καινούριο σύντροφο, που αντανακλά και την ομορφιά των ιδεών του.

Καλώς όρισες σύντροφε!

Εδώ πούρθες νάσαι δίκαιος σαν τον ήλιο

Π΄ανατέλλει για όλους τους ανθρώπους

Εδώ πούρθες πρέπει νάχεις τα χέρια σαν τη βαριά

Για να γκρεμίζεις τις Βαστίλλες.

Εδώ πούρθες πρέπει νάχεις τα χέρια απαλά

Για να χαϊδεύεις τις πληγές του λαού μας…

Προς τιμήν του καταθέσαμε στεφάνι στην κηδεία του.

Σύντροφε Αλέξη Πάρνη, στης νίκης , στης ειρήνης τη γιορτή θα είσαι παρών!

Ε.Κ.Κ.Ε.

13/3/2023

Επανεκδώσαμε πρόσφατα, σχεδόν σαράντα πέντε χρόνια μετά την πρώτη

του παρουσίαση στο ελληνικό κοινό από τις εκδόσεις ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ

ΤΟ ΛΑΟ, το βιβλίο του Κλάους Κραϊμάιερ για τον μεγάλο Ολλανδό

κινηματογραφιστή Γιόρις Ίβενς, «περιπλανώμενο ντοκιμαντερίστα» και

«οπτικό ποιητή» του σινεμά, όπως έγινε πλατιά γνωστός.

«Πιστεύω πως ένας επαναστάτης σκηνοθέτης και ντοκιμενταρίστας

πρέπει να στραφεί προς τα καυτά σημεία της ιστορίας, όπως έκανα εγώ

σε όλη μου τη ζωή, προκειμένου να κάνει ταινίες που διαφέρουν από το

απλό ρεπορτάζ εν θερμώ. Ταινίες που δεν μένουν πιστές πάση θυσία στη

λεγόμενη επικαιρότητα, αλλά προσπαθούν να αποκαλύψουν τη βαθιά

αλήθεια των πραγμάτων. Δεν πρόκειται για την απεικόνιση της

επιφανειακής αυθεντικότητας των γεγονότων, αλλά για την εμβάθυνση

σε αυτά. Με άλλα λόγια, να ανακαλύψουμε πραγματικά τον

άνθρωπο». Με βάση αυτή την πίστη του, ο Ίβενς πάλεψε να κάνει την

τέχνη του όχι μόνο βαθιά ανθρώπινη, αλλά και χρήσιμη στους λαούς για

τους αγώνες τους, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και την

πραγμάτωση των ελπίδων τους: «Ο λαός θα απαιτήσει έναν

κινηματογράφο ζωντανό και που θα είναι χρήσιμος για τον αγώνα του»

έλεγε.

Επί έξι δεκαετίες, ο φακός του Γιόρις Ίβενς κατέγραφε και ανέλυε με

τρόπο μοναδικό την πραγματικότητα. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε,

λοιπόν, όπως αναφέρεται στο σημείωμα της πρώτης έκδοσης, πως η

πάντα επίκαιρη δουλειά του μπορεί να συμβάλει στο δυνάμωμα ενός

κινηματογράφου που θα στέκεται δίπλα στον αγώνα του ελληνικού και

κάθε άλλου λαού για ψωμί, δουλειά, δημοκρατία και εθνική

ανεξαρτησία.

Σχεδόν μισό αιώνα μετά, η Λαϊκή Εξέγερση του Νοέμβρη είναι βαθιά χαραγμένη και άφθαρτη στη λαϊκή συνείδηση, εμπνέοντας τους αγώνες του σήμερα για ψωμί – παιδεία – ελευθερία.

ίχαν περάσει εξίμισι χρόνια φασιστικής διακυβέρνησης από τη λαομίσητη αμερικανόδουλη χούντα, όταν μια αυθεντική επαναστατική πρωτοβουλία πρωτοπόρων επαναστατικών δυνάμεων, ανάμεσά τους και του ΕΚΚΕ, οδήγησε, με την κατάληψη του Πολυτεχνείου, σε έναν παλλαϊκό αντιφασιστικό αντιιμπεριαλιστικό ξεσηκωμό – τομή στη νεότερη ιστορία του εργατικού και λαϊκού μας κινήματος. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία ανακάλυπταν έτσι την καταλυτική δύναμη του ανεξάρτητου, ταξικού μαζικού κινήματος· ανακτούσαν την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους σε αντιπαράθεση με τον ρεφορμισμό και τις επαγγελίες του για «ειρηνική μετεξέλιξη» υπό την ηγεμονία της αστικής αντιπολίτευσης· ανέτρεπαν τη μοναδική επιλογή επιβίωσης του χουντικού καθεστώτος, την «ομαλοποίηση» του Μαρκεζίνη, ανοίγοντας το δρόμο για την κατάρρευσή του λίγους μήνες αργότερα.

Η φετινή επέτειος μας βρίσκει σε μια πολιτική συγκυρία όπου κυβέρνηση και όλο το αστικό σύστημα προετοιμάζουν τους εργαζόμενους, αυτούς που μέχρι σήμερα η ζωή τους δεν ήταν παρά ένας εφιάλτης αλλεπάλληλων μνημονίων, ανεργίας, ακρίβειας, ανέχειας και ραγδαίας φτωχοποίησης, για ακόμα χειρότερες εξελίξεις. Αυτό μας υπόσχονται!

την Ουκρανία ο πόλεμος «δι’ αντιπροσώπου» της «συλλογικής Δύσης» και του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, αλλά και η απειλή δημιουργίας ενός δεύτερου μετώπου εναντίον της Κίνας, γεννούν απρόβλεπτους κινδύνους, με αναφορές ακόμα και στην πιθανότητα  χρήσης πυρηνικών. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. όχι μόνο συντάσσεται πλήρως με τη βρόμικη προπαγάνδα ΗΠΑ-ΕΕ, αλλά  και δεν παύει να στέλνει, εν κρυπτώ,  στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία, εμπλέκοντας όλο και βαθύτερα τη χώρα, με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να δηλώνει ανοιχτά «είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία». Βάσεις, λιμάνια, θάλασσα και αέρας, έχουν παραδοθεί στα σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, σε εφαρμογή του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν», που σήμερα περιλαμβάνει τη «στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ». Μια σχέση που καλλιέργησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αναβάθμισε περαιτέρω η κυβέρνηση της Ν.Δ. με την επ’ αόριστον παραμονή των βάσεων και τους δυσβάσταχτους εξοπλισμούς.

Στην περιοχή μας οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί διαπλέκονται με τις επιδιώξεις των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας. Η ΝΔ έχει παραδώσει πλήρως την Ελλάδα στις ΗΠΑ, δηλώνοντας ότι η χώρα είναι «δεδομένη», ενώ το καθεστώς Ερντογάν εξυφαίνει τα επεκτατικά του σχέδια φροντίζοντας να αξιοποιεί τις συγκυρίες και να πατάει σε δύο βάρκες, ελπίζοντας να επιβραβευτεί. Η ανακάλυψη των ενεργειακών κοιτασμάτων περιέπλεξε περισσότερο την κατάσταση, αφού στο γενικότερο παζάρι για την εκμετάλλευσή τους υπεισέρχεται τώρα και η προσπάθεια απεξάρτησης της Δύσης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, αλλά και τα συμφέροντα που προωθούν τη λεγόμενη «πράσινη ενέργεια». Και εδώ για ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ δεν υπάρχει ούτε κυριαρχία, ούτε σύνορα, παρά μόνο «ενιαίος επιχειρησιακός χώρος» για τα σχέδια τους απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ενάντια στα πραγματικά συμφέροντα των λαών της περιοχής.

Σ’ αυτό το πλαίσιο η όποια «λύση» τεκταίνεται για το Κυπριακό διαπλέκεται με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ενεργειακών κολοσσών για το μοίρασμα των «οικοπέδων». Μόνο ο αγώνας για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, κοινωνικά δίκαιη και αντιιμπεριαλιστική, με μία κρατική κυριαρχία, είναι η απάντηση απέναντι στα σχέδια των ξένων κέντρων. Μια λύση με αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, χωρίς ξένες βάσεις, εγγυήτριες δυνάμεις και άλλους στρατούς, έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

τις 16/11/2022 θα ξεκινήσει στο Εφετείο η εκδίκαση της υπόθεσης των 11 Τούρκων αγωνιστών, οι οποίοι διεκδικούν την αναίρεση της απόφασης της 19ης Ιουλίου 2021, με την οποία καταδικάστηκαν, με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο,  σε εξοντωτικές ποινές κάθειρξης, συνολικά 333 ετών. Αυτό μεταφράζεται σε 30 χρόνια για τον καθένα τους, σε μια δίκη παρωδία που καταπάτησε στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και διεξάχθηκε κεκλεισμένων των θυρών στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Παραβιάζοντας την αρχή της δημοσιότητας της δίκης, επιτράπηκε μόνο ένας μάρτυρας υπεράσπισης ανά κατηγορούμενο και γενικότερα η υπεράσπισή τους συναντούσε συνεχώς εμπόδια, αφού τόσο οι μάρτυρες υπεράσπισης και οι δικηγόροι κατά την αγόρευσή τους, όσο και οι αγωνιστές κατά την απολογία τους διακόπτονταν συνεχώς. Το αποκορύφωμα ήταν το άγριο ξυλοκόπημα των αγωνιστών μέσα στη δικαστική αίθουσα χωρίς να τους επιτραπεί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο και να υποβληθούν σε ιατροδικαστική εξέταση. Διατυπώθηκε μάλιστα η απαίτηση να συνεχιστεί η δίκη τους, παρά την αποχή στην οποία προχώρησαν οι δικηγόροι τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Παρότι δεν υπήρχε κανένα αποδεικτικό στοιχείο σε βάρος τους, αφού άλλωστε ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας της αντιτρομοκρατικής επιβεβαίωσε ότι δεν είχαν διαπράξει κάτι που να σχετίζεται με τρομοκρατία, καταδικάστηκαν με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Δεν υπήρξε ούτε καν εξατομίκευση των κατηγοριών στον καθένα. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι αγωνιστές ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 6/10.