Get Adobe Flash player

Εκλογές 2012

Ψήφο στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

 Για την απόκρουση της καταστροφής που μας απειλεί

 Για νικηφόρους αγώνες της επόμενης μέρας

  Τρόικα και κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, με ένα διορισμένο τραπεζίτη πρωθυπουργό, ήθελαν ν’ αποφύγουν τις εκλογές μέχρι το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας και του λαού ως το τέλος της τετραετίας. Το ξέσπασμα της λαϊκή οργής ήταν αυτό που τους ανάγκασε να αναζητήσουν κάποια εκτόνωση και νομιμοποίηση, προσφεύγοντας στις κάλπες.

 Με ασφυκτικές πιέσεις τώρα, ΕΕ-ΔΝΤ-ΣΕΒ-τραπεζίτες και τα παπαγαλάκια τους, με απειλές για «ακυβερνησία» και με διλήμματα όπως «Μνημόνιο ή οικονομική καταστροφή», «ευρώ ή χάος», «παραμονή στην ΕΕ ή θάνατος», ετοιμάζουν και πάλι μια κυβέρνηση υπηρέτη τους. Η επίθεση αυτή στην πράξη μένει αναπάντητη από τους κάθε λογής υποστηρικτές του ευρωμονόδρομου και απ’ όσους μας παραπέμπουν στη… δεύτερη παρουσία της «λαϊκής εξουσίας». Καλλιεργεί την εκμετάλλευση της λαϊκής απελπισίας από την ακροδεξιά, τις συμμορίες των νοσταλγών της χούντας και του χιτλερισμού.

  Ωστόσο, πραγματική κοινωνική καταστροφή δεν θα είναι η ανατροπή, αλλά η εφαρμογή των μέτρων και της πολιτικής τους. Απάντηση μονόδρομος για το λαό μπορεί και πρέπει να είναι η ευρύτερη δυνατή αποδοκιμασία τους στις εκλογές και, ακόμα περισσότερο, η ενίσχυση της επαναστατικής αριστεράς και της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και οι αγώνες της επόμενης μέρας.

 ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ

ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ

 Η κρίση που συγκλονίζει εδώ και πάνω από πέντε χρόνια ολόκληρη την παγκόσμια κοινωνία, απειλώντας με ανεργία, εξαθλίωση ακόμα και πόλεμο τους λαούς, δεν είναι φυσικός νόμος. Δεν οφείλεται στην αδυναμία ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών, ούτε στην ανυπαρξία παραγωγικών δυνατοτήτων. Είναι αντίθετα αποτέλεσμα της σήψης ενός κοινωνικού συστήματος που, αναζητώντας στο έπακρο την ανάπτυξη της παραγωγικότητας με αποκλειστικό του μέλημα το κέρδος, οδηγείται κάθε τόσο σε αδιέξοδο εξαιτίας της διαρκούς συμπίεσης των εισοδημάτων και της καταναλωτικής δυνατότητας των μαζών. Σ’ αυτή τη διαδικασία το χρηματοπιστωτικό σύστημα, όταν φρακάρουν τα πράγματα, προσπαθεί να αυξήσει τα κέρδη και την κυριαρχία του κεφαλαίου μέσα από την υποκατάσταση πραγματικών αξιών με πλασματικές, με τον υπέρογκο παρασιτικό δανεισμό και τον τζόγο μέσα κι έξω απ’ τα χρηματιστήρια.

  ·         Εδώ οφείλεται η κρίση του χρέους που συγκλονίζει σήμερα ολόκληρο τον πλανήτη. Που δεν ξεκίνησε από «την τεμπελιά, την ανικανότητα και διαφθορά των Ελλήνων», αλλά απ’ τις ίδιες τις ΗΠΑ, με την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2007. Έτσι δημιουργήθηκε η τεράστια φούσκα-εφιάλτης πλασματικών αξιών που υπολογίζεται σήμερα στο 1 τετράκις εκατομμύριο 100 τρισεκατομμύρια δολάρια και που είναι πάνω από 15 φορές μεγαλύτερη απ’ το παγκόσμιο ΑΕΠ. Εδώ οφείλεται και η υπερχρέωση της ευρωπαϊκής οικονομίας στις τράπεζες με πάνω από 40 τρις, τα περισσότερα σε «τοξικά» ομόλογα, κατά 5 φορές περισσότερα απ’ το ευρωπαϊκό ΑΕΠ.

 ·         Αυτό τον εφιάλτη θέλουν σήμερα να ξεφορτωθούν οι κυβερνήσεις, σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαών. Με 7 εκατομμύρια νέους άνεργους στις ΗΠΑ, με περικοπές σε δημόσιες δαπάνες στην υγεία, την παιδεία, την κοινωνική προστασία, με σκανδαλώδη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια μιας ελάχιστης μειοψηφίας του 1% του πληθυσμού, το οποίο σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο των New York Times συγκεντρώνει το 93% της προστιθέμενης αξίας το χρόνο, την ίδια ώρα που οι κατώτεροι μισθοί, κατά 26% κάτω απ’ το επίπεδο του 1980, αναπαράγουν τα αίτια της κρίσης.

 ·         Αλλά και στην Ευρώπη, η επιβολή της «ευελασφάλειας», η εκτίναξη της ανεργίας που ξεπερνάει πια τα 25 εκατομμύρια, η συμπίεση μισθών και συντάξεων, ύστερα από μια προσωρινή ανάκαμψη, φέρνει και πάλι μαζί της μια νέα ύφεση στη διάρκεια του 2012. H γενικευμένη αυτή ύφεση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη εκείνης του 2007-08, καθώς στο μεταξύ τα κράτη και οι κυβερνήσεις έχουν ήδη διαθέσει μεγάλο μέρος απ’ τα κεφάλαιά τους για τη διάσωση των τραπεζών.

 ·         Ο νέος εφιάλτης που εμπνεύστηκαν οι «πλεονασματικές» χώρες του Βορρά, με επικεφαλής τη Γερμανία, κύρια σε βάρος των «ελλειμματικών» του Νότου, είναι το λεγόμενο «Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας», που ορίζει ότι σε καμιά χώρα το έλλειμμα δεν θα πρέπει να ξεπερνάει το 0,5% του ΑΕΠ. Θα αφαιρεί από τις χώρες το δικαίωμα να αποφασίζει καθεμιά τον προϋπολογισμό της. Θα τις θέτει κάτω από αυστηρή επιτήρηση επισείοντας ποινές και θα επιβάλλει την κατοχύρωση της Συμφωνίας μέσα από τα ίδια τα εθνικά συντάγματα, μετατρέποντας όλη την ΕΕ σε ένα οικονομικό Νταχάου.

  Καμία συνιστώσα της δοσιλογικής ελληνικής κυβέρνησης δεν είπε λέξη γι’ αυτό το τερατούργημα. Αλλά και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, με επικεφαλής τον Φρανσουά Ολάντ που διεκδικεί την γαλλική προεδρία, αντί για την κατάργηση του ζουρλομανδύα ζήτησε μόνο την προσθήκη κάποιας παραγράφου που, εκτός απ’ την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, θα αναφέρει κάτι και για «ανάπτυξη». Αυτή η αντιλαϊκή λαίλαπα που συνοδεύεται από την απειλή του πολέμου, για μια νέα ανακατανομή του παγκόσμιου πλούτου υπέρ των ισχυρότερων ιμπεριαλιστών, δεν αντιμετωπίζεται με λόγια και διακηρύξεις. Μόνο οι αγώνες και οι εξεγέρσεις των λαών, από την πλατεία Ταχρίρ και την πλατεία Συντάγματος ως τη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα, τη Γαλλία και την Ιταλία, αλλά και οι κινητοποιήσεις των Αμερικανών εργαζόμενων για την «Κατάληψη της Γουόλ Στριτ» θα μπορούσαν να την αποκρούσουν.

 ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 ΣΤΟ «ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ»

 Μέσα στα 5 τελευταία χρόνια της κρίσης και με την πλήρη απαξίωση του δικομματικού πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, η Ελλάδα αναδείχτηκε σε παγκόσμιο πρωταθλητή, με ύφεση που ξεπερνάει το 20% και δημόσιο χρέος που κυμαίνεται στο 170% του ΑΕΠ. Η ένταξή της στο ευρώ και στην ΟΝΕ αποδείχτηκε καταστροφική.

 ·         Η βιομηχανική της παραγωγή κατέρρευσε, οι Έλληνες βιομήχανοι, αφού άρπαξαν τις κρατικές επιδοτήσεις, αναζήτησαν ακόμα πιο εύκολο και γρήγορο κέρδος στα Βαλκάνια με το ακόμα πιο φτηνό εργατικό δυναμικό. Από αυτάρκης και εξαγωγική σε αγροτικά προϊόντα χώρα, η Ελλάδα είδε την αγροτική της παραγωγή να καταρρέει κι αυτή. Η μείωση των φόρων για την ντόπια πλουτοκρατία, που από 35% κατέβηκαν στο 20% και τώρα ετοιμάζονται να πάνε στο 15%, συνοδεύτηκε από φορομπηξία ενάντια στο λαό.

 ·         Τα εμπορικά ελλείμματα χρόνο με το χρόνο διογκώθηκαν. Οι δημόσιες αποικιοκρατικές συμβάσεις για αυτοκινητόδρομους, για την Αττική Οδό, για τη γέφυρα του Ρίου, για την Ολυμπιάδα, θησαύρισαν την πλουτοκρατία αλλά φόρτωσαν με νέα υπέρογκα χρέη το λαό. Οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί αλλά και οι μίζες για τη Siemens, για τις αγορές του αιώνα, για αεροπλάνα, φρεγάτες και υποβρύχια που γέρνουν, γονάτισαν την ελληνική οικονομία. Η πολιτική της ΕΚΤ, που δανείζει μόνο τις ιδιωτικές τράπεζες με 1% και αυτές απαιτούν τόκους 5 και 6% απ’ το Δημόσιο, έφερε νομοτελειακά τη χρεοκοπία.

  Με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και αφού η ντόπια πλουτοκρατία είχε φροντίσει να βγάλει στο εξωτερικό πάνω από 600 δις ευρώ, αρχικά το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια η ΝΔ και Σια μαζί του, προχώρησαν στην εγκληματική υπερψήφιση των Μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων και του περιβόητου PSI. Στο όνομα της «σωτηρίας» του τόπου, έβαλαν τη θηλιά στο λαιμό του λαού για δεκαετίες.

 ·         Με το λεγόμενο «κούρεμα» των 105 δις ευρώ, η Ελλάδα φορτώθηκε με ένα νέο δανεισμό 247 δις, που ανέβασε το συνολικό δημόσιο χρέος στα 361 δις. Εκτός από την αποπληρωμή προηγούμενων τόκων και χρεών, τα χρήματα αυτά πάνε στη λεγόμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, προσφέροντάς τους 7 φορές την αξία των κεφαλαίων που σήμερα διαθέτουν, με μετοχές χωρίς δικαίωμα ψήφου και με τη διατήρηση του ελέγχου του συστήματος από τους τραπεζίτες. Αντίθετα, καμιά αποζημίωση ή στήριξη δεν προβλέπεται για τα ασφαλιστικά ταμεία, ακόμα και τα πανεπιστήμια και επιμελητήρια των οποίων οι καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδας είχαν μετατραπεί σε κρατικά ομόλογα χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τους. Αντίστοιχα έχασαν τα λεφτά τους και οι διάφοροι μικροκαταθέτες που είχαν εμπιστευτεί τους κρατικούς τίτλους.

 ·         Αποτέλεσμα, η διατήρηση του χρέους στο μη βιώσιμο ύψος του 120% και πάνω μέχρι το 2020 και η κατάργηση κάθε ασυλίας για το ελληνικό κράτος με το λεγόμενο «αγγλικό δίκαιο», που δίνει τη δυνατότητα στους ξένους δανειστές να προχωρούν σε κατασχέσεις δημόσιας περιουσίας για κάθε αθέτηση πληρωμής. Αλλά και η επιβολή της εποπτείας επί των κυβερνήσεων και του πρωθυπουργού από τη λεγόμενη «ομάδα κρούσης».

 ·         Η πραξικοπηματική κατάργηση κάθε έννοιας εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας συνοδεύεται και από την ανατροπή του συνταγματικά κατοχυρωμένου Εργατικού Δικαίου, των Συλλογικών Συμβάσεων, της Διαιτησίας. Σύμφωνα με τις εντολές της τρόικας και με κυβερνητική απόφαση, ορίστηκε έτσι η μείωση κατά 22% των κατώτερων μισθών και κατά 35% των μισθών για τους νεοπροσλαμβανόμενους νέους. Χαράχτηκε ο δρόμος για την κλιμάκωση της λεγόμενης εσωτερικής υποτίμησης και την προσέγγιση με τους μισθούς των άλλων βαλκανικών χωρών στο ύψος των 150 ευρώ το μήνα. Καμιά «ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας» δεν επιδιώκεται μ’ αυτό τον τρόπο, καθώς απουσιάζει οποιοδήποτε αναπτυξιακό πρόγραμμα, ενώ αντίθετα προβλέπονται αποκρατικοποιήσεις όλης της δημόσιας περιουσίας σε τιμές ευκαιρίας. Αντίθετα, ο στόχος είναι η μετατροπή ολόκληρης της Ελλάδας σε μια «Ειδική Οικονομικής Ζώνη» χωρίς φορολογικές επιβαρύνσεις και χωρίς εργατικά δικαιώματα, σε όφελος των πολυεθνικών και της ντόπιας πλουτοκρατίας, για καλύτερες θέσεις στο διεθνή ανταγωνισμό σε συνθήκες κρίσης.

  Μόλις ενάμιση μήνα μετά τις ολέθριες αυτές συμφωνίες έχουν κιόλας διαφανεί τα αποτελέσματα για την εργατική τάξη και το λαό. Απ’ τις 171 επιχειρησιακές συμβάσεις που υπογράφτηκαν από τις 14 του Φλεβάρη μέχρι σήμερα, η μέση μείωση μισθών κυμάνθηκε από 22,35% μέχρι 40%. Και από τις 33.133 ατομικές συμβάσεις, σε 7.825 επιβλήθηκαν μειώσεις από 28% μέχρι και το 50% του μισθού. Οι 15.000 απολύσεις απ’ το δημόσιο μέσα στο 2012 θα πρέπει να γίνουν 150.000 μέχρι το 2015. Η ανεργία προβλέπεται να φτάσει το 1,5 εκατομμύριο ως το τέλος του χρόνου. Τα νέα μέτρα που ετοιμάζονται για τη συγκέντρωση 14 επί πλέον δις μέσα στον Ιούνη προμηνύουν νέες περικοπές δαπανών για παιδεία, υγεία, κοινωνικές παροχές, νέα χαράτσια και φόρους για το λαό, κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού - και πάλι φυσικά για τη σωτηρία μας.

 Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

 ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ

 Απέναντι στο «ρεαλισμό» της ολοκληρωτικής υποταγής στις εντολές του ΔΝΤ, της ΕΕ και του κεφαλαίου, εμείς λέμε ότι υπάρχει ένας άλλος ρεαλισμός, ένας άλλος δρόμος. Αυτός που αναζήτησαν με τις 20 γενικές απεργίες τους οι Έλληνες εργαζόμενοι, οι εκατοντάδες κλαδικές και επιχειρησιακές απεργίες, οι δεκάδες καταλήψεις διαρκείας, οι μάχες των «Δεν Πληρώνω», η μετατροπή των παρελάσεων την 28η του Οκτώβρη και την 25η του Μάρτη σε εκρήξεις λαϊκής οργής, οι συγκρούσεις στην εκπαίδευση και στις γειτονιές, οι αγώνες της αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, των απολυμένων.

 ·     Οι αγώνες αυτοί μας οπλίζουν με την πεποίθηση ότι ναι, μπορούμε να ανατρέψουμε την τρόικα και τους υπηρέτες της. Με την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος στις πόλεις και στην ύπαιθρο, ενάντια στη συμβιβασμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τους ξεπουλημένους αγροτοπατέρες. Να προετοιμάσουμε έτσι το έδαφος για ένα νικηφόρο παλλαϊκό ξεσηκωμό και για να διαμορφωθούν πραγματικά όργανα εργατικής και λαϊκής εξουσίας. Που θ’ αρνηθούν την πληρωμή του τοκογλυφικού χρέους και τα τοκογλυφικά τους δάνεια, αξιοποιώντας το σύνολο του παραγόμενου πλούτου υπέρ του τόπου και του λαού. Που δεν θα φοβηθούν την έξοδο απ’ το σφαγείο του ευρώ και της ΕΕ, ως μόνη ρεαλιστική δυνατότητα για την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων και της δημιουργικότητας των εργαζόμενων, για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

 ·     Με την εθνικοποίηση των τραπεζών και την έκδοση ενός νομίσματος το οποίο θα δίνει στο λαό τη δυνατότητα να σχεδιάσει αυτός την οικονομική πολιτική που χρειάζεται σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες και δυνατότητες.

 ·     Με τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα όλων των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας κάτω από εργατικό έλεγχο. Για το άνοιγμα και τη λειτουργία των κλειστών εργοστασίων απ’ τους ίδιους τους εργάτες, για την εξάλειψη της ανεργίας και την αξιοποίηση του ανεκμετάλλευτου πλούτου και των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.

 ·     Με τη στήριξη της φτωχομεσαίας αγροτιάς και των συνεταιρισμών της, για τη διασφάλιση του εισοδήματός της αλλά και για φτηνά και ποιοτικά προϊόντα, σε σύγκρουση με τις επιταγές της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, του εμπορικού και βιομηχανικού κεφαλαίου, σπάζοντας τα δεσμά των μεσαζόντων.

 ·     Για την αναδιανομή του παραγόμενου προϊόντος υπέρ του κόσμου της εργασίας, για την αποτελεσματική φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου στην προοπτική της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, για φτηνά δάνεια προς τους αυτοαπασχολούμενους και τους λαϊκούς συνεταιρισμούς σε συμμαχία με τους εργαζόμενους.

 ·     Για δημόσια και δωρεάν υγεία, παιδεία και ασφάλιση. Για την ολόπλευρη ενίσχυση του λαϊκού πολιτισμού.

 Προϋπόθεση για να βαδίσουμε νικηφόρα στο δρόμο αυτό, η επαναστατική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού μας κινήματος. Η αποκατάσταση της αυτοπεποίθησής στις επαναστατικές παραδόσεις του, στις οποίες χρωστάμε το σύνολο των κατακτήσεων και δικαιωμάτων που σήμερα κατεδαφίζονται. Η απόρριψη του μηδενισμού που έχουν προσπαθήσει να μας επιβάλουν ο ιμπεριαλισμός και το κεφάλαιο, η απελευθέρωση των τεράστιων δυνατοτήτων του στις σημερινές συνθήκες της ακραίας σήψης και υπερανάπτυξης του καπιταλισμού, με την αξιοποίηση των θετικών και αρνητικών συμπερασμάτων από τη μέχρι τώρα πορεία του. Η απαλλαγή από τα τραύματα της διάβρωσης και πολυδιάσπασης από αντεπαναστατικές επεμβάσεις και το ρεφορμισμό, της πολιτικής ουράς προς τα αστικά κόμματα και των συγκυβερνήσεων τύπου Τζαννετάκη, απ’ τις ιδέες της ήττας και της υποταγής που σήμερα εμφανίζονται και ως «ενωτικές προτάσεις» με τη μορφή της αναζήτησης «φιλολαϊκών λύσεων» για μια δήθεν επανίδρυση και εξανθρωπισμό της ΕΕ, ή που παρακάμπτοντας κάθε συγκεκριμένη πολιτική σύγκρουση, την ίδια ώρα που με δήθεν «αριστερές» κορόνες σνομπάρουν τις λαϊκές αναζητήσεις και αγωνίες, υπονομεύουν την ταξική και αγωνιστική ενότητα της τάξης, στρώνοντας το δρόμο στην υποταγή.

  Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., με τη σταθερή αγωνιστική της παρέμβαση, με την επίμονη προσπάθειά της για ενότητα στη δράση με όλες τις δυνάμεις της αριστεράς, με το ανοιχτό της κάλεσμα για την αντιμετώπιση των προγραμματικών ιδεολογικών διαφορών και αντιθέσεων μέσα από ανοιχτό και δημοκρατικό διάλογο, έχει την πεποίθηση ότι ο κόσμος της εργασίας μπορεί να νικήσει.

 ·        ΜΑΥΡΟ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΟΥ

 ·        ΨΗΦΟ ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 ·        ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

 ·        ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ

 

 

 

 

 

το νέο site...

  

 [ΑΡΧΕΙΟ: ΠΑΛΙΟ SITE]

 [ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.]

 

 

Θυμόμαστε
το σ. Χρίστο Μπίστη

 

Κυκλοφορεί το Κόκκινο Δελτίο

(τεύχος 13)

σας αρέσει η νέα μας εμφάνιση;