Αφιέρωμα: Ο Μάης του '68, 50 χρόνια μετά #4

Από την εφημερίδα Η Υπόθεση του Λαού (La Cause du Peuple) Νο 8, 2 Ιουνίου 1968.

Σταματήστε τους συνθηκολόγους!

 

Πριν από 100 χρόνια η γαλλική εργατική τάξη ξεσηκώθηκε ενάντια στην αστική: ήταν η Κομμούνα. Ενάντια στη φτώχεια και για την ελευθερία, τα όπλα των Παριζιάνων εργατών απέκρουσαν τις επιθέσεις της αστικής τάξης. Αγωνίστηκαν για να ανατρέψουν τη δικτατορική εξουσία των αφεντικών. Ξεσηκώθηκαν για να εξαπολύσουν επίθεση στον ουρανό. Το Παρίσι ήταν η πρώτη πόλη που απελευθερώθηκε από το προλεταριάτο: οι αστοί εκδιώχτηκαν από αυτήν.

 

Στις Βερσαλλίες οι κερδοσκόποι, πανικόβλητοι από την απώλεια των προνομίων τους, βρήκαν μόνο ένα όπλο: να βάλουν το γερμανικό στρατό ν’ ανοίξει τις πύλες του Παρισιού. Μέσα από το ρήγμα αυτό η εξουσία των κερδοσκόπων ξαναμπήκε στο Παρίσι.

Σήμερα, με τον ίδιο τρόπο, η εξουσία των αφεντικών είναι πανικόβλητη. Βλέπει να υψώνεται μπροστά της ο πανίσχυρος στρατός 10 εκατομμυρίων απεργών, και βλέπει την υποστήριξη ενός ολόκληρου λαού να περιβάλλει τους απεργούς. Είναι μια Κομμούνα χίλιες φορές ισχυρότερη από την πρώτη που υψώνεται μπροστά της.

Στο κατώφλι της ήττας, τα αφεντικά και το φερέφωνό τους Ντε Γκολ, προετοιμάζονται να εξαπολύσουν την επίθεσή τους ενάντια στα φρούρια των εργατών: τα κατειλημμένα εργοστάσια. Στέλνουν εκεί τους μπάτσους τους, τις φασιστικές συμμορίες, το στρατό. Γιατί αυτή η επίθεση; Επειδή νιώθουν βαθιά μέσα τους πως το κύριο εμπόδιο είναι η κατάληψη των εργοστασίων, πως αυτό είναι το προπύργιο των εργατών.

Η σύγκρουση με τους εργάτες στα εργοστάσια δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με απλό τρόπο. Από τη στιγμή που ο όγκος των εργατών έχει συγκεντρωθεί, από τη στιγμή που οι πύλες των εργοστασίων έχουν κλείσει, δεν θα ξανανοίξουν μπροστά στ’ αφεντικά, έστω κι αν είναι περικυκλωμένα από μπάτσους.

Τ’ αφεντικά ψάχνουν για εκείνους που θα τους ανοίξουν τις πύλες και τους βρίσκουν! Είναι οι συνθηκολόγοι, οι πανικόβλητοι, όλοι εκείνοι που περνούν τον καιρό τους ρίχνοντας το ηθικό των εργατών, θέλοντας να τους δουν να υποχωρούν, όχι όμως για την ολοκληρωτική νίκη, αλλά για μια μικρή καραμελίτσα: εκλογές.

Ο Ντε Γκολ, με την πλάτη στον τοίχο, λέει: «Σταματήστε τον αγώνα, θα πάρετε εκλογές». Οι ηγέτες του ΚΚΓ, οι ηγέτες της CGT, προδίδοντας ό,τι έχει απομείνει από την εμπιστοσύνη που τους είχαν οι μάζες, πέφτουν στα τέσσερα μπροστά του, συνθηκολογούν και δηλώνουν: «Αυτό ζητούσαμε εδώ και πολύ καιρό. Είναι μεγάλη νίκη, τώρα θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για ν’ ανοίξουν τα εργοστάσια». Στα μάτια των εγγονών των Κομμουνάρων, το ΚΚΓ δεν είναι παρά το κόμμα των Βερσαλλιέζων.

Σταματήστε τους προβοκάτορες και τους συνθηκολόγους!

Να ετοιμαστούμε για τον αγώνα!