Ε.Κ.Κ.Ε.

Ακόμα μια φορά το σχολικό κουδούνι χτύπησε και μια νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε χωρίς να έχει επιλυθεί κανένα από τα προβλήματα στο χώρο της εκπαίδευσης. Το αντίθετο μάλιστα, η κατάσταση δείχνει πιο προβληματική από ποτέ, καθώς μαθητές και καθηγητές έχουν να αντιμετωπίσουν και τα παρεπόμενα της πανδημίας: χιλιάδες κενά σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης· έως και 30 μαθητές στοιβαγμένοι στις σχολικές αίθουσες - κάτι έτσι κι αλλιώς απαράδεκτο από παιδαγωγική άποψη, αλλά που συγχρόνως δημιουργεί τεράστιο κίνδυνο για την εξάπλωση του κορωνοϊού· καθηγητές και δάσκαλοι σε απόγνωση, καθώς καλούνται να αντιμετωπίσουν την αναλγησία του υπουργείου παιδείας· καθαρίστριες με αδιανόητους όρους εργασίας, οι οποίες υποφέρουν για να καθαρίζουν τα σχολεία όπως επιβάλλουν οι νέες συνθήκες.

Η απάντηση της κυβέρνησης σε όλα αυτά ήταν να δαπανήσει 6,2 εκατομμύρια ευρώ σε ακατάλληλες μάσκες και να εξασφαλίσει τη δωρεά παγουρίνο που πρόσφεραν απλόχερα γέλιο στον κόσμο. Δε διέθεσε ούτε ψίχουλο για μόνιμες προσλήψεις εκπαιδευτικών, δεν έδωσε ούτε δεκάρα για να λύσει τα χρόνια προβλήματα που μαστίζουν την παιδεία. Επί έξι μήνες δεν έκανε τίποτα για να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το δεύτερο κύμα πανδημίας: ούτε ενίσχυση του ΕΣΥ, ούτε υγειονομικό σχέδιο για το άνοιγμα σχολείων και επιχειρήσεων (με μαζικά τεστ για ιχνηλάτηση κρουσμάτων, με πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για ολιγομελή τμήματα, με πρόσληψη μόνιμων γιατρών/νοσηλευτών/καθαριστριών, με άνοιγμα ΜΕΘ). Αντίθετα, ρίχνει το βάρος και την ευθύνη στον καθένα μας ξεχωριστά.

Είναι έτοιμη, όμως, από καιρό να πάρει πολλά μέτρα για να καταφέρει το οριστικό χτύπημα στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και να προχωρήσει στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των καθηγητών και των μαθητών. Με αφορμή την πανδημία βάζει τον BigΒrotherστα σχολεία στο πλαίσιο της τηλεκπαίδευσης, η οποία απέτυχε παταγωδώς πέρσι. Οι κάμερες προφανώς θα έρθουν για να μείνουν, υπονομεύοντας την παιδαγωγική σχέση εκπαιδευτικού και μαθητών, μετατρέποντας το μάθημα σε realityόπου θα γελοιοποιείται ο μαθητής που κάνει λάθος, δίνοντας τη δυνατότητα σε κάποιον «αρμόδιο» να αξιολογεί τι πρέπει να λέγεται και τι όχι. Είναι σαφές ότι θα αξιοποιηθεί στο πλαίσιο της αξιολόγησης που θέλουν να εφαρμόσουν στα σχολεία, ώστε ανάμεσα στα άλλα να εκδιωχθούν  όσοι έχουν ριζοσπαστικό λόγο και αντιτίθενται κάθε φορά στην πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης, αξιολογώντας τους ως «αναποτελεσματικούς».  Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην ιδιωτική εκπαίδευση, με αποτέλεσμα τις απολύσεις των «ενοχλητικών» εκπαιδευτικών. Παράλληλα, στο μέλλον η τηλεκπαίδευση θα τους δώσει τη δυνατότητα να προσλαμβάνουν ακόμα λιγότερους αναπληρωτές σε απομακρυσμένες περιοχές. Τι κι αν βασικός ρόλος του σχολείου είναι η κοινωνικοποίηση και η αλληλεπίδραση…

Μέσα σε όλα αυτά επανέρχεται και η τράπεζα θεμάτων, η οποία οξύνει τους ταξικούς φραγμούς, δημιουργεί αξεπέραστα εμπόδια σε όσους δεν έχουν τα μέσα να πάνε σε φροντιστήρια και  καταστρέφει με συνεχείς εξετάσεις και άγχος τα καλύτερα χρόνια των μαθητών που πασχίζουν για την είσοδό τους στο πανεπιστήμιο. Οι «πολλοί» που δεν θα «τολμήσουν» καν να μπουν σε αυτή τη διαδικασία, γιατί ξέρουν ότι δε θα επιβιώσουν, έχουν την επιλογή των ΕΠΑΛ και των Σχολών Επαγγελματικής Κατάρτισης. Τα ΕΠΑΛ θα είναι τα σχολεία «της πλέμπας», τα σχολεία όσων δεν κατάφεραν να γίνουν «άριστοι». Αδιανόητο είναι ότι μπήκε ηλικιακό όριο φοίτησης τα 17 έτη, ενώ το 1/3 των μαθητών που φοιτούν σ’ αυτά είναι ενήλικες. Οι ΣΕΚ μετά το γυμνάσιο είναι ακόμα πιο υποβαθμισμένες και  προσφέρουν πρόωρη και φτηνή κατάρτιση, αλλά και μαθητεία ανηλίκων. Φυσικά, ΣΕΚ μπορεί να ιδρύσει οποιοσδήποτε ιδιωτικός φορέας, αξιοποιώντας τους μαθητές σαν φτηνή δεξαμενή εργαζομένων χωρίς κανένα δικαίωμα.

Σε επίπεδο περιεχομένου σπουδών προωθούνται σε όλες τις βαθμίδες και σε όλες τις κατηγορίες σχολείων «οι ήπιες δεξιότητες». Άρα, βασικός ρόλος του σχολείου δεν θα είναι η ολόπλευρη μόρφωση αλλά η απόκτηση των δεξιοτήτων που η αγορά εργασίας θα απαιτεί κάθε φορά. Ακόμα και στο νηπιαγωγείο κατακερμάτισαν το ενιαίο πρόγραμμα σε ένα πακέτο επιμέρους δεξιοτήτων και θεματικών αντικειμένων. Από πολύ μικρή ηλικία, λοιπόν, θα μπαίνουν τα θεμέλια για τη διαμόρφωση του μελλοντικού τύπου εργαζόμενου που διακαώς επιθυμεί ο ΣΕΒ και το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (άλλωστε, το τελευταίο νομοσχέδιο -και όχι μόνο- έχει διαμορφωθεί με βάση τις δικές τους υποδείξεις)· ενός εργαζόμενου μισοκαταρτισμένου, που θα τρέχει να επανακαρτίζεται για να μπορεί να υπηρετεί τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς και σε περίπτωση αποτυχίας του θα κυριαρχεί η ατομική ευθύνη, αφού «δεν έτρεξε όσο έπρεπε» (ή ίσως δεν είχε «σωστά δομημένο βιογραφικό»…) Από την άλλη, στο πλαίσιο μιας εντατικοποίησης που θα οξυνθεί ακόμα περισσότερο, ο μαθητής δε θα έχει τον χρόνο να σκεφτεί οτιδήποτε πέρα από την εξεταστέα ύλη, όπως λόγου χάρη τη συμμετοχή του σε μια κινητοποίηση. Άλλωστε, ο κάθε μαθητής θα πρέπει να προσέχει τη διαγωγή του γιατί επανήλθε η αναγραφή της στο απολυτήριο. Βέβαια, η πειθάρχησή του θα εξασφαλιστεί και από τη διαδικασία αξιολόγησης. Τα σχολεία «με καλή διαγωγή» στα οποία φοιτούν μαθητές «με καλή διαγωγή» δε θα μπορούν να είναι ισότιμα με εκείνα που, για παράδειγμα, κάνουν καταλήψεις. Δημιουργείται, λοιπόν, το μοντέλο του αυριανού ανθρώπου/εργαζόμενου, που όλο τρέχει για δουλειά, χωρίς δικαιώματα, έχοντας μόνο υποχρεώσεις, με το φόβο της απόλυσης αν τολμήσει να σηκώσει κεφάλι. Στην περίπτωση που αγανακτήσει και σηκώσει κεφάλι στέλνονται και τα ΜΑΤ να διευθετήσουν την κατάσταση.

Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό τοπίο οι μαθητές σηκώνουν κεφάλι και ζητούν τα αυτονόητα: να δοθούν περισσότερα χρήματα για την παιδεία αντί να σπαταλούνται σε άχρηστα εξοπλιστικά προγράμματα·  τμήματα με 15 μαθητές· μαζικούς διορισμούς καθηγητ(ρι)ών και καθαριστ(ρι)ών· κατάργηση του νόμου Κεραμέως και της τράπεζας θεμάτων· μάσκες για όλους· και λήψη ουσιαστικών μέτρων για την προστασία της εκπαιδευτικής κοινότητας από την πανδημία. Τα φερέφωνα της κυβέρνησης έσπευσαν να διαστρεβλώσουν τα αιτήματά τους  και να συκοφαντήσουν τον αγώνα τους, οι εισαγγελείς και η αστυνομία να τον ποινικοποιήσουν και οι «αγανακτισμένοι» γονείς, που επιστράτευσαν δεξιοί και ακροδεξιοί φορείς εξουσίας, να προσπαθήσουν να σπάσουν τις καταλήψεις ασκώντας βία σε μαθητές. Σ’ αυτό το δίκαιο  αγώνα δεν πρέπει να αφήσουμε τους μαθητές μόνους τους.

Μαζί με τους καθηγητές τους, τους γονείς και όλο το λαό, στεκόμαστε στο πλευρό των καταλήψεων και των δίκαιων αιτημάτων τους:

·         15 μαθητές ανά τάξη

·         Προσλήψεις μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού και προσωπικού καθαριότητας

·         Αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία, όχι για εξοπλιστικά και πολεμικούς ανταγωνισμούς

·         Κατάργηση του ν. Κεραμέως και της τράπεζας θεμάτων

Όλοι στο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 1/10!

Συγκέντρωση στα Προπύλαια 12:00!