Επικαιρότητα
Hasta la victoria, comandante.¡Siempre!
| 
| 
Μέχρι τη νίκη, κομαντάντε. Πάντα!
«Επανάσταση είναι αίσθηση της ιστορικής στιγμής· είναι να αλλάζεις ό,τι πρέπει να αλλάξει· είναι πλήρης ισότητα και ελευθερία· είναι να σε αντιμετωπίζουν και να αντιμετωπίζεις τους άλλους ως ανθρώπινα όντα· είναι να χειραφετούμαστε μόνοι μας και με τις δικές μας προσπάθειες· είναι να αψηφούμε πανίσχυρες κυρίαρχες δυνάμεις μέσα κι έξω από το κοινωνικό και εθνικό πεδίο· είναι να υπερασπιζόμαστε αξίες στις οποίες πιστεύουμε με αντίτιμο οποιαδήποτε θυσία· είναι σεμνότητα, ανιδιοτέλεια, αλτρουισμός, αλληλεγγύη και ηρωισμός· είναι να παλεύουμε με τόλμη, εξυπνάδα και ρεαλισμό· είναι να μη λέμε ποτέ ψέματα ούτε να παραβαίνουμε ηθικές αρχές· είναι βαθιά πίστη πως δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο ικανή να συντρίψει τη δύναμη της αλήθειας και των ιδεών. Επανάσταση είναι ενότητα, είναι ανεξαρτησία, είναι να παλεύουμε για τα όνειρά μας για δικαιοσύνη για την Κούβα και για τον κόσμο, που είναι η βάση του πατριωτισμού μας, του σοσιαλισμού μας και του διεθνισμού μας».
Φιδέλ Κάστρο Ρους
Προκήρυξη για το Πολυτεχνείο 2016
| |
Όπλο η μνήμη της εξέγερσης
Ελπίδα οι δρόμοι της ανατροπής
Πριν από 49 χρόνια επιβλήθηκε στην Ελλάδα, η αμερικανόδουλη φασιστική χούντα με τη συνδρομή των ντόπιων τοποτηρητών του αντιδραστικού μετεμφυλιακού καθεστώτος. Αυτές τις μέρες που ο λαός τιμά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ήρθε στην Ελλάδα ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα, που έχει πνίξει στο αίμα ολόκληρους λαούς σ’ όλο τον κόσμο. Ο νεοεκλεγμένος, ακροδεξιός και ρατσιστής διάδοχός του Ντόναλντ Τραμπ θα είναι φυσικά «άξιος» συνεχιστής αυτής της φονικής πολιτικής. Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό τοπίο μας δίνει δύναμη ο ηρωικός αγώνας των λαών της Τουρκίας, των αντιφασιστών του Ντονέτσκ και άλλα, ίσως λιγότερο γνωστά, ένοπλα επαναστατικά μαοϊκά κινήματα στις Φιλιππίνες την Ινδία και αλλού. Μας δίνει δύναμη, η ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, που μας δίδαξε ότι ένας «μικρός λαός», όταν αποφασίζει να σταθεί στα πόδια του και να αγωνιστεί, μπορεί και βγαίνει νικητής.
Έξω από τη χώρα ο δολοφόνος των λαών Ομπάμα!
| |
Όλοι στη συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο και στην πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία την Τρίτη 15 Νοέμβρη στις 5 το απόγευμα.
Στις 15 Νοέμβρη του 1975 ξεκίνησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου με κεντρικό σύνθημα «Έξω αι ΗΠΑ-Κάτω η χούντα». Στις 15 Νοέμβρη του 2016 έρχεται στην Αθήνα ο φονιάς των λαών Ομπάμα. Θα τον υποδεχτούμε, λοιπόν, όπως του αξίζει.
Ο Ομπάμα, συνεχίζοντας την πολιτική των προκατόχων του, είναι υπεύθυνος για την κλιμάκωση του πολέμου στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, πραγματοποιώντας περισσότερες επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη απ’ ό,τι ο Μπους· είναι υπεύθυνος για τους βομβαρδισμούς σε Σομαλία και Υεμένη, για την επέμβαση στη Λιβύη, για τη διάλυση της Συρίας που οδήγησε στη «μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση» μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Είναι επίσης υπεύθυνος για την επιβολή του φασιστικού καθεστώτος στην Ουκρανία.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του δολοφονήθηκαν στη χώρα του δεκάδες μαύροι πολίτες από τους αστυνομικούς, οξύνθηκε ο φυλετικός ρατσισμός και η εικόνα της Εθνοφυλακής στους δρόμους εναντίον όσων εξεγείρονται είναι σύνηθες γεγονός. Παρότι εξελέγη με την υπόσχεση ότι θα κλείσει το Γκουαντάναμο, όχι μόνο δεν το έκανε αλλά απελευθέρωσε λιγότερους κρατούμενους από ό,τι ο Μπους και θεσμοθέτησε ότι ο κάθε Αμερικανός πρόεδρος μπορεί να ζητά την εκτέλεση πολιτών χωρίς δίκη. Παράλληλα, φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο τον«πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» δήθεν για να αντιμετωπίσει τον ISIS-που οι ίδιοι οι Αμερικανοί δημιούργησαν- οδήγησε ακόμη μια φορά στην παραβίαση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Παρά τις δεσμεύσεις του για βελτίωση της θέσης των οικονομικά ασθενέστερων, οι Αμερικανοί πολίτες οδηγούνται καθημερινά σε μεγαλύτερη φτωχοποίηση.
Αλληλεγγύη στους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές
| |
Τα τελευταία χρόνια, ήδη πολύ πριν από το πραξικόπημα του Ιουλίου, έχει οξυνθεί στη γείτονα χώρα η επίθεση στα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα, τα οποία, για την ακρίβεια, στην Τουρκία δεν έπαψαν ποτέ να καταπατώνται. Όμως, τους τελευταίους μήνες δεν εφαρμόζεται ούτε καν το Σύνταγμα, το οποίο ήταν έργο των πραξικοπηματιών του 1980.
Αμέσως μετά την αποτυχία της απόπειρας πραξικοπήματος, η κυβέρνηση σε συνεργασία με παρακρατικές ομάδες επιτέθηκε σε γειτονιές στην Κωνσταντινούπολη όπου μένουν επαναστάτες, προέβη σε συλλήψεις, απολύσεις χιλιάδων «επικίνδυνων» για το καθεστώς εργαζόμενων, χτύπησε συνδικάτα, έκλεισε δεκάδες κανάλια, εφημερίδες ραδιοφωνικούς σταθμούς, συνέχισε τις εν ψυχρώ δολοφονίες. Το μένος της δεν στράφηκε μόνο εναντίον μελών της αντιπολίτευσης αλλά κυρίως εναντίον όσων είναι αριστεροί, όσων αντιστέκονται. Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση για όσους συντρόφους βρίσκονται στις τουρκικές φυλακές. Πέρα από τα βασανιστήρια και την απομόνωση, δεν τους επέτρεψαν να έρθουν σε επαφή με τους δικηγόρους τους από το Δικηγορικό Γραφείο του Λαού. Στη συνέχεια, συνέλαβαν και βασάνισαν και τους δικηγόρους.
Η αστυνομική βία δε θα σταματήσει τους κοινωνικούς αγώνες
| |
Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδειξε το αυταρχικό της πρόσωπo με την προσπάθεια κατάπνιξης όποιας φωνής αντιστέκεται στη συνεχιζόμενη φτωχοποίηση όπου οδηγούν μέρα με τη μέρα εκατομμύρια κατοίκους της χώρας.
Μετά τη σύλληψη και κακοποίηση ανήλικων παιδιών στο Α.Τ. Ομόνοιας στις 27/9, τη συνεργασία αστυνομίας με ακροδεξιούς ενάντια στην αντιφασιστική συγκέντρωση στο Ρέθυμνο στις 28/9, είχαμε στις 2 Οκτώβρη την απρόκλητη επίθεση των δυνάμεων καταστολής σε αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων δυνάμεων που διαδήλωναν ενάντια στη φιέστα του Τσίπρα στην Καισαριανή, αλλά και στις 3/10 το βάρβαρο χτύπημα των ΜΑΤ (που υποτίθεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε) με χημικά (που υποτίθεται πως θα απαγόρευε) στους συνταξιούχους που αγωνίζονταν για αξιοπρεπή διαβίωση μετά τις συνεχείς μειώσεις των συντάξεών τους.
Αν η κυβέρνηση νομίζει ότι με την αστυνομική καταστολή θα καταπνίξει τη λαϊκή αντίσταση στην πολιτική της, είναι βαθιά γελασμένη. Οι εργαζόμενοι μέρα με τη μέρα καταλαβαίνουν όλο και καλύτερα τον αντιδραστικό της ρόλο και με τους αγώνες τους θα τη στείλουν κι αυτήν στον κάλαθο των αχρήστων…
Τελευταίο αντίο στο σύντροφο Χρίστο
Τρίτη, 20 Σεπτέμβριος 2016 20:49 |
| |
Τη Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη βρεθήκαμε, σύντροφοι και φίλοι, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, για να αποτίσουμε τον τελευταίο φόρο τιμής στο σπουδαίο σύντροφο Χρίστο Μπίστη, Γραμματέα του ΕΚΚΕ Η πολιτική κηδεία ξεκίνησε στις 3.00 μ.μ. Εκατοντάδες σύντροφοι και συναγωνιστές όλων των γενιών και των πολιτικών ρευμάτων της Αριστεράς, καθώς και φίλοι και συγγενείς του Χρίστου, είχαν συγκεντρωθεί για να πουν το τελευταίο αντίο. “Ήμασταν όλοι μαζί, μα θαρρείς πως αυτός ήταν όλοι” Εκ μέρους της οικογένειας μίλησε ο Αλέξανδρος Μπίστης, γιος του αλησμόνητου συντρόφου και αδελφού του Χρίστου, Ανδρέα Μπίστη. Από το ΕΚΚΕ απεύθυνε χαιρετισμό και εκφώνησε ένα σύντομο βιογραφικό του Χρίστου η Αντωνία Αθανασοπούλου-Βαφειάδου, καθώς και η Γαρυφαλλιά Καπετανάκη, εκ μέρους της νεολαίας του Ε.Κ.Κ.Ε. Στην κηδεία παρευρέθηκαν σύντροφοι και συντρόφισσες από όλες τις οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καθώς και ανένταχτοι αγωνιστές/στριες. Συγκεκριμένα, εκ μέρους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρέτισε ο σύντροφος του ΝΑΡ Άγγελος Χάγιος, από το ΣΕΚ ο Πάνος Γκαργκάνας, από την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος ο Γιάννης Φελέκης. Αποχαιρέτησαν επίσης το σύντροφο Χρίστο από το ΕΕΚ ο Γ. Δαφνής, από το Μ-Λ ΚΚΕ ο Γ. Αδαμόπουλος, από το ΚΚΕ (μ-λ) ο Κ. Μπεκιάρης, από την ΟΚΔΕ ο Σ. Παπαδόπουλος καθώς και η Άννα Φιλίνη. Στην κηδεία βρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με τον Σήφη Κωτσαντή και της ΛΑΕ με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, καθώς και Τούρκοι και Κούρδοι αγωνιστές, αλλά και παλιοί σύντροφοι από το ΕΚΚΕ. Την τελετή πλαισίωσαν αντάρτικα και πολιτικά τραγούδια με τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη. Με το τέλος των ομιλιών ακούστηκαν συνθήματα και ακολούθησε η τελευταία μεγάλη, “κόκκινη” πορεία του σ. Χρίστου. Τη σορό μετέφεραν σύντροφοι από το ΕΚΚΕ και την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Φτάνοντας στο σημείο ταφής, αποχαιρετήσαμε τον αγαπημένο μας Χρίστο, τραγουδώντας τη Διεθνή. Με βουρκωμένα τα μάτια, με σφιχτές τις γροθιές και με μια υπόσχεση για το μέλλον και για τους αγώνες που έρχονται. Στη συνέχεια βρεθήκαμε με συντρόφους και φίλους στα γραφεία του ΕΚΚΕ, λέγοντας ιστορίες ως αργά. Εκ μέρους του ΕΚΚΕ ευχαριστούμε θερμά όλους τους παλιούς και νέους συντρόφους και τις πολιτικές οργανώσεις που τίμησαν με την παρουσία τους τον αγαπημένο μας σύντροφο και που στις ομιλίες τους έβγαλαν τον καλύτερο εαυτό τους. Ευχαριστούμε τους συντρόφους γιατρούς που, με όποιον τρόπο μπορούσαν, βοήθησαν τον Χρίστο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ασθένειάς του. Χαιρετίζουμε την απόφαση του Δικαστηρίου Αθηνών, να διακόψει τη δίκη της Χρυσής Αυγής, έπειτα από το κοινό αίτημα των συνηγόρων πολιτικής αγωγής Παπαδάκη Κ., Καμπαγιάννη Θ., Ζώτου Τ. ώστε να παρευρεθούν στην κηδεία. Τέλος, ευχαριστούμε το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, για την τιμής ένεκεν ταφή του σ. Χρίστου στο Α’ Νεκροταφείο. Ακριβέ μας σύντροφε, η στάση ζωής σου γοήτευσε κι ενέπνευσε ολόκληρες γενιές αγωνιστών. Θα είσαι πάντα μαζί μας στη δύσκολη αλλά αναγκαία πάλη για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Αθάνατος! *Δείτε από την Παντιέρα τα βίντεο από όλους τους χαιρετισμούς. Έφυγε ο σ. Χρίστος Μπίστης
Πέμπτη, 15 Σεπτέμβριος 2016 20:19 |
| |
Έφυγε ο σ. Χρίστος Μπίστης ιδρυτικό μέλος του ΕΚΚΕ και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Τη Δευτέρα στις 3 μ.μ η πολιτική κηδεία
Έφυγε αιφνίδια, την Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη 2016, στις 4.05 μ.μ. και σε ηλικία 77 ετών, έπειτα από μακροχρόνια μάχη με τη νεφρική και πνευμονική ανεπάρκεια, ο σύντροφος Χρίστος Μπίστης, ιστορικό στέλεχος της επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς και αγωνιστής του αντιδικτατορικού κινήματος, γ.γ. της Κ.Ε. του Ε.Κ.Κ.Ε. και ενεργό μέλος της Κ.Σ.Ε. της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. μέχρι την τελευταία του πνοή. Η πολιτική του κηδεία θα γίνει τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου στις 3 μ.μ. στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Aντί για στεφάνια, καλούμε τους συντρόφους και φίλους να ενισχύσουν κάποια από τις μη θεσμικές δομές αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές. Η ΚΕ του ΕΚΚΕ Αθήνα, 16 Σεπτεμβρίου 2016 Ποιος ήταν ο σ. Χρίστος
Παρασκευή, 16 Σεπτέμβριος 2016 23:20 |
| |
Ο σ. Χρίστος γεννήθηκε στη Νέα Σμύρνη το 1939, λίγο πριν από την κατοχή και το λιμό. Γιος του βιοπαλαιστή Σπύρου και της δασκάλας Μαρίας, που γαλούχησαν τον ίδιο και τον αδερφό του Αντρέα με τις αρχές της κομμουνιστικής παράδοσης και της ρώσικης λογοτεχνίας. Ως έφηβος άλλαζε συνέχεια σχολεία λόγω συνεχών αποβολών, εξαιτίας των αθεϊστικών, «αιρετικών» απόψεών του. Αργότερα έγινε μαθητής του Κάρολου Κουν, από τη σχολή του οποίου αποφοίτησε με άριστα. Με προτροπή του ίδιου του Κουν μετανάστευσε 24 ετών στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου δούλεψε με το ΒerlinerEnsemble και υπήρξε σκηνοθέτης και συνεργάτης της Ελένε Βάιγκελ την περίοδο 1963-68. Εκεί και στη συνέχεια στο Παρίσι έζησε την εποχή της επαναστατικής αναζήτησης και αμφισβήτησης, το Μάη του '68, όπου συνδέθηκε με αντιδικτατορικές οργανώσεις και αγωνιστές. Από εκεί θα επέστρεφε οπλισμένος με την μπρεχτική αντίληψη για το θέατρο και όχι μόνο. Εκείνη την περίοδο γεννήθηκε η πεποίθηση πως η χούντα στην Ελλάδα μπορεί και πρέπει να πέσει. Το 1970 εγκαταστάθηκε στο Δυτικό Βερολίνο, όπου συνεργάστηκε με την πρωτοπορία του γερμανικού φοιτητικού κινήματος και πήρε ενεργό μέρος σε δυναμικές αντιχουντικές ενέργειες, όπως η προσπάθεια πυρπόλησης του Ελληνικού Προξενείου. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας (ΕΚΚΕ), στο ιδρυτικό συνέδριο του οποίου εκλέχτηκε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου και του τριμελούς Κεντρικού Οργάνου. Το ΕΚΚΕ δημιουργήθηκε σε αντιπαράθεση με τις ιδέες της ειρηνικής μετεξέλιξης και «τη γραμμή ουράς» απέναντι στα κόμματα της αστικής τάξης, που ακολουθούσαν τα δυο ρεφορμιστικά ΚΚΕ. Ο Χρίστος, μέσα από την πολιτική γραμμή του ΕΚΚΕ, διαχωρίστηκε από τον εκφυλισμό και την παλινόρθωση στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, από τις επεμβάσεις, τα πραξικοπήματα, τις μαζικές διαγραφές του πιο επαναστατικού δυναμικού, τη διάσπαση και την κρίση στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα. Τίμησε και πίστεψε βαθιά στις μεγάλες στιγμές του ΚΚΕ της αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, του πρώτου και του δεύτερου αντάρτικου. Εμπνεύστηκε από το Μάη του ΄68, από τον Τσε και την Πολιτιστική Επανάσταση της Κίνας. Το 1973 ήρθε μαζί με άλλους συντρόφους παράνομα στην Ελλάδα για να συμμετάσχει στον αντιφασιστικό και αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του λαού μας. Τότε ιδρύθηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό η ΑΑΣΠΕ, η Αντιφασιστική Αντιϊμπεριαλιστική Φοιτητική Παράταξη που έπαιξε πρωτοπόρο ρόλο στην κατάληψη της Νομικής και του Πολυτεχνείου. Η γραμμή της ΑΑΣΠΕ για μαζική και ενεργητική αποχή από τις χουντοεκλογές στα πανεπιστήμια και η εναντίωση στην προσπάθεια «ομαλοποίησης» του χουντικού καθεστώτος όξυναν την κατάσταση και οδήγησαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Γι’ αυτή του τη δράση ο Χρίστος, μαζί με άλλους συντρόφους του από το ΕΚΚΕ και την ΑΑΣΠΕ, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και βασανίζεται απάνθρωπα από τη χούντα μετά το μεγάλο χτύπημα της οργάνωσης από την Ασφάλεια το Μάρτη του 1974 στον Περισσό. Στη μεταπολίτευση συνέχισε να δουλεύει ως υπεύθυνος για την επεξεργασία της πολιτικής γραμμής στις νέες συνθήκες. Αυτή την περίοδο παίζει ουσιαστικό ρόλο στους αγώνες για εκδημοκρατισμό στα πανεπιστήμια και στους χώρους δουλειάς. Με τη γραμμή «κάθε εργοστάσιο και σωματείο, κάθε κλάδος κι ένωση» βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα μαζί με τους συντρόφους του έξω από τα εργοστάσια, με απεργιακές επιτροπές ενάντια στον ν. 330 του Λάσκαρη και με απεργίες πείνας που έφτασαν και τον ένα μήνα. Έγινε σύμβολο για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες μέσα από τις γνωστές «δίκες του ΕΚΚΕ». Στα πανεπιστήμια με την ΑΑΣΠΕ, ενάντια στον 815 και την εντατικοποίηση των σπουδών, με την ΑΑΜΠΕ, φυτώριο μιας ανυπόταχτης μαθητιώσας νεολαίας, στους δρόμους, σπάζοντας τις απαγορεύσεις του «εθνάρχη» Καραμανλή τις Πρωτομαγιές, στις αφισοκολλήσεις, στις απεργίες, στις απεργίες, στους αγώνες για το βάθεμα της δημοκρατίας. Με την ιστορική εισβολή στην Αμερικάνικη Πρεσβεία την πρώτη επέτειο της λαϊκής εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στις 21 Απρίλη του 1975. Με συλλήψεις στους αγώνες συμπαράστασης ενάντια στο φασισμό του Φράνκο, στο πλευρό των Τούρκων, των Κούρδων και του κυπριακού λαού. Με τη δυναμική σύγκρουση με τις «σάρισες» ενάντια στις δυνάμεις καταστολής την Πρωτομαγιά το 1977, που ακολούθησε πογκρόμ βίας και συλλήψεων μελών του ΕΚΚΕ. Στο πλευρό των φτωχών, η γραμμή του ΕΚΚΕ μέσω της ΑΑΣΠΕΤ, οργάνωσης των τεχνικών, που συνέβαλε στην υπεράσπιση των αυθαίρετων σπιτιών στο Πέραμα και με την Λαϊκή Αλληλεγγύη, ενέπνευσε καλλιτέχνες όπως η Μαρία Δημητριάδη και η Αφροδίτη Μάνου να τραγουδήσουν αυτά που έμειναν λιγότερο ή περισσότερο γνωστά σαν «τα τραγούδια του ΕΚΚΕ». Ήδη από τις πρώτες νόμιμες εκλογές του 1974 κατέβηκε υποψήφιος της οργάνωσης στη Β΄ Αθήνας και συνέχισε να κατεβαίνει ως κομματικός υποψήφιος και στις μετέπειτα εκλογικές αναμετρήσεις. Μετά το 1977 επισκέφθηκε δύο φορές την Κίνα με κομματική αντιπροσωπεία που είχε πολιτική συνάντηση και συζητήσεις με το ΚΚΚίνας. Επίσης ταξίδεψε στο Νεπάλ μετά την ανατροπή, το 2006, του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος από το ΚΚ Νεπάλ-Μαοϊκό. Συμμετείχε τακτικά σε διεθνιστικές συναντήσεις μ-λ οργανώσεων, καθώς και στις διεθνείς αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις από τη Γένοβα και μετά. Ο Χρίστος και ο αδελφός του Αντρέας ήταν οι πρώτοι που γεύτηκαν την εφαρμογή του τρομονόμου νυχτιάτικα στο σπίτι τους, με ένοπλη εισβολή της αστυνομίας, με κατηγορίες για ηθική αυτουργία και δίκες που έπεφταν στο κενό εξαιτίας όχι μόνο του δίκαιου των αγώνων τους, αλλά και της πλατιάς λαϊκής συμπαράστασης που γέμιζε Σπόρτινγκ και γήπεδα. Δεν υπέκυψε στις πιέσεις και στους εκβιασμούς, ούτε στα ζαχαρωμένα λόγια του ΠΑΣΟΚ, που εξαγόραζε κατά συρροή συνειδήσεις κλέβοντας αγωνιστικά παρελθόντα. Αντίθετα, συμμετέχοντας μέσα κι έξω από τους θεσμούς, αλλά κυρίως έξω από αυτούς, πάλεψε για την κοινωνική χειραφέτηση. Συνεπής στις πολιτικές επιλογές των μετώπων και του επαναστατικού πόλου της Αριστεράς, ενάντια στο σεχταρισμό, την πολυδιάσπαση και την πολιτική ουράς του ρεφορμισμού, ιεραρχώντας την ενότητα των κομμουνιστών για την ανασυγκρότηση του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης, υπήρξε βασικός πυλώνας του πόλου-μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Ο μετωπικός του λόγος συνοδευόταν από επιμονή στην πράξη ήδη από τότε που το ρεύμα του ΕΚΚΕ ήταν ισχυρό, αλλά και αργότερα, στα δύσκολα για την Αριστερά χρόνια της παλινόρθωσης και του «τέλους της ιστορίας», με τις πολυδιασπάσεις, την απογοήτευση και τον διαλυτισμό που επικρατούσε. Μέσα από τα εγχειρήματα της Μαχόμενης Αριστεράς, του ΜΕΡΑ και μέχρι το τέλος της ζωής του ενεργός στην ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κρατούσε ψηλά τις σημαίες του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Μέχρι την τελευταία στιγμή όχι μόνο πάλευε με σθένος ενάντια στη μακροχρόνια ασθένειά του, αλλά και συνέβαλλε ως ιστορικό στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος στην ενότητα της επαναστατικής αριστεράς. Όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στην ιδιωτική του ζωή ήταν σπουδαίος σύντροφος, με σπάνιο ήθος, πολύπλευρη παιδεία και πολιτισμό,μαζί με βαθιά γνώση της ιστορίας του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Ήταν ένα σπάνιο κράμα μαχητικότητας και ευγένειας που, παρ’ όλες τις γνώσεις του, δεν έχανε τα χαρακτηριστικά του αγνού λαϊκού αγωνιστή. Μένει βαριά η παρακαταθήκη που μας αφήνει πίσω του. Με βουρκωμένα τα μάτια και με σφιχτή τη γροθιά θα συνεχίσουμε στα βήματα που χάραξε με τη στάση ζωής του, που ήταν το μεγαλείο, η αξιοπρέπεια και η πίστη στο δίκιο του αγώνα. Χρίστο, θα είσαι μαζί μας στους αγώνες που έρχονται. Θα σ’ έχουμε για πάντα στην καρδιά μας και θα μας εμπνέεις, γιατί με τη στάση σου μας έκανες να φανταστούμε τον άνθρωπο της άλλης κοινωνίας, σύντροφε…
Οι σύντροφοί σου του ΕΚΚΕ ΑΝ ΜΕΙΝΟΥΝΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ (Wenn das bleibt, was ist)
Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι είσαστε χαμένοι. Φίλος σας είναι η αλλαγή η αντίφαση είναι σύμμαχός σας. Από το Τίποτα πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί πρέπει να γινούνε τίποτα. Αυτό που έχετε, απαρνηθείτε το και πάρτε αυτό που σας αρνιούνται.
Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1936 (Στον σ. Χρίστο, που τόσο του άρεσε ο Μπρεχτ) Για την ιστορική επέτειο του μεγαλειώδους ΟΧΙ του λαού στις 5 του Ιούλη
Κυριακή, 03 Ιούλιος 2016 19:12 |
| |
ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ 2015 ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ, ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΛΑΙΛΑΠΑΣ ΕΥΡΩ-ΕΕ-ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ Εργαζόμενοι, άνεργοι, φτωχομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και νέες, Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
|
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αποτελεί, πιστεύουμε, κοινή συνείδηση όλων μας, ένα χρόνο μετά τη μετατροπή του περήφανου ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5ης του Ιούλη 2015 σε ένα προδοτικό ΝΑΙ απ’ τη μεριά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ και με τη συναίνεση όλου του εκφυλισμένου πολιτικού συστήματος, ότι περνάμε μια απ’ τις πιο κρίσιμες περιόδους στην ιστορία της εργατικής τάξης και του λαού μας. Μια περίοδο όπου κάθε επικράτηση απογοήτευσης και απελπισίας δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στη συνέχιση της καταστροφής και στην πλήρη υποδούλωση. Όπου, αντίθετα, με τη συνέχιση και κλιμάκωση των αγωνιστικών-το νέο site...
Θυμόμαστε
Κυκλοφορεί το Κόκκινο Δελτίο (τεύχος 13)
|
